Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Remigiusz Mróz to autor, który zdążył przyzwyczaić swoich czytelników do szybkiego tempo akcji i zaskakujących zwrotów fabularnych. Niestety, jego powieść "Ekspozycja" zawodzi na wielu płaszczyznach, co zmusza mnie do wystawienia jej oceny 3/10.

Fabuła książki skupia się na makabrycznym odkryciu dokonanym przez turystów na Giewoncie, gdzie na ramionach krzyża powieszono nagiego mężczyznę. Zbrodnia ta, choć spektakularna, szybko traci na znaczeniu, stając się jedynie tłem dla niekoherentnych wydarzeń i przeskakujących wątków. Komisarz Wiktor Forst, mający poprowadzić śledztwo, jawi się jako postać bez wyraźnej charakterystyki, a jego działania często wydają się przypadkowe i pozbawione logicznego uzasadnienia.

Termin "ekspozycja" ma przynajmniej pięć znaczeń, co sugeruje wieloznaczność każdego kroku mordercy. Niestety, w praktyce fabuła okazuje się niedorzeczna, a poszczególne wydarzenia nie trzymają się kupy. Każdy kolejny trop i każda nowa wskazówka wydają się być wrzucone do powieści na siłę, co tylko pogłębia uczucie chaosu. Morderstwo, które miało być głównym motywem powieści, zostało potraktowane drugorzędnie, a jego rozwiązanie jest na tyle przekombinowane, że nie wynika w żaden sposób z wcześniejszych wydarzeń fabularnych.

Współpraca komisarza Forsta z dziennikarką Olgą Szrebską miała potencjał, by stać się interesującym wątkiem, jednak ich relacja i dialogi są płytkie i sztuczne. Tropy, które odkrywają, prowadzą ich do dawno zapomnianych tajemnic, co mogło być interesującym wątkiem, gdyby nie fakt, że całość jest niespójna i pełna luk fabularnych.

Największym rozczarowaniem jest jednak zakończenie powieści. Rozwiązanie zagadki jest tak przekombinowane, że graniczy z absurdalnością. Autor próbował zaskoczyć czytelnika na siłę, co niestety skutkuje poczuciem frustracji i zawodu. Zamiast logicznego i satysfakcjonującego finału, otrzymujemy rozwiązanie, które wydaje się być oderwane od rzeczywistości i nieuzasadnione fabularnie.

Podsumowując, "Ekspozycja" Remigiusza Mroza to książka, która mimo interesującego punktu wyjścia, zawodzi na całej linii. Niedorzeczna fabuła, chaotyczne wydarzenia, drugorzędne traktowanie głównego wątku oraz przekombinowane zakończenie sprawiają, że trudno jest polecić tę powieść nawet najbardziej zagorzałym fanom autora.

Plusy:
1. Interesujący punkt wyjścia: Makabryczne odkrycie na Giewoncie jest intrygującym początkiem, który może przyciągnąć uwagę czytelnika.
2. Szybkie tempo akcji: Książka jest dynamiczna i pełna wydarzeń, co może przypaść do gustu fanom thrillerów.
3. Wieloznaczność tytułu: Termin "ekspozycja" i jego różne znaczenia mogą zaintrygować czytelników szukających głębszych interpretacji.
4. Silne tło lokalizacyjne: Osadzenie fabuły w polskich górach, na tle znanego turystom Giewontu, dodaje powieści lokalnego kolorytu.

Minusy:
1. Niedorzeczna fabuła: Wydarzenia w książce są często chaotyczne i niespójne, co utrudnia śledzenie głównej intrygi.
2. Drugorzędne traktowanie wątku morderstwa: Główne morderstwo, choć spektakularne, szybko traci na znaczeniu w natłoku innych, mniej istotnych wątków.
3. Przekombinowane zakończenie: Rozwiązanie zagadki jest tak skomplikowane i oderwane od wcześniejszych wydarzeń, że trudno je uznać za satysfakcjonujące.
4.Płytkie postacie: Główni bohaterowie, komisarz Forst i dziennikarka Szrebska, są słabo zarysowani, a ich relacje i dialogi często wydają się sztuczne.
5. Brak logiki i uzasadnienia: Działania bohaterów i rozwój fabuły często nie mają logicznego uzasadnienia, co obniża wiarygodność powieści.
6. Luki fabularne: Powieść pełna jest luk i nieścisłości, co dodatkowo potęguje poczucie chaosu.

Remigiusz Mróz to autor, który zdążył przyzwyczaić swoich czytelników do szybkiego tempo akcji i zaskakujących zwrotów fabularnych. Niestety, jego powieść "Ekspozycja" zawodzi na wielu płaszczyznach, co zmusza mnie do wystawienia jej oceny 3/10.

Fabuła książki skupia się na maka...

Rozwiń

Zwiń

Ewa Majkusiak w swojej najnowszej powieści "Zbrodnia na progu" przenosi czytelnika do pachnącego ziołami, czekoladą i cynamonem świata, w którym na pierwszy plan wysuwa się zbrodnia. Choć zapowiedzi wskazywały na intrygującą mieszankę kryminału i sielskiego życia, książka niestety nie spełnia tych oczekiwań.

Główna bohaterka, Sara, to roztrzepana zielarka, której życie wydaje się oscylować między pieczeniem najlepszych w mieście cynamonek a głaskaniem kota. Jej codzienność ulega dramatycznej zmianie, gdy znajduje zwłoki. Z tego punktu fabuła mogła potoczyć się w fascynujący sposób, jednakże autorka nie wykorzystała potencjału swojej historii.

Największym mankamentem powieści jest to, że właściwie nic się w niej nie dzieje. Przez większość czasu fabuła kręci się wokół codziennych, mało istotnych czynności Sary, co szybko zaczyna nużyć. Czytelnik spodziewa się dynamicznej akcji i emocjonującego śledztwa, a dostaje opis codzienności, w której główną atrakcją są kulinarne eksperymenty i pocieszanie przyjaciół.

Rozwiązanie zagadki kryminalnej, które miało być kulminacyjnym punktem opowieści, okazuje się mało przekonujące i przewidywalne. Fałszywie oskarżeni przyjaciele Sary zostają wplątani w międzynarodową aferę, ale ten wątek jest potraktowany powierzchownie, bez głębszej analizy motywów i konsekwencji. Zakończenie pozostawia wiele do życzenia, pozostawiając czytelnika z uczuciem niedosytu i rozczarowania.

Nie sposób również nie wspomnieć o postaci samej Sary. Jej nieporadność i roztrzepanie, które miały być jej urokiem, z czasem zaczynają irytować. Zamiast być grzanym cydrem – musującą magią, intensywną i łatwo uderzającą do głowy – Sara wydaje się raczej letnim napojem, który nie dostarcza żadnych szczególnych wrażeń.

Podsumowując, "Zbrodnia na progu" Ewy Majkusiak to książka, która miała potencjał, ale niestety go nie wykorzystała. Przyjemna atmosfera pachnąca ziołami i cynamonem nie jest w stanie zrekompensować braku dynamicznej akcji i przekonującej zagadki kryminalnej. Dla miłośników lekkich obyczajowych historii może być to jednak miła odskocznia, choć na pewno nie stanie się pozycją obowiązkową na półkach fanów kryminałów.


Plusy:

1. Atmosfera: Książka oferuje przyjemną, sielską atmosferę, która jest wypełniona zapachami ziół, czekolady i cynamonu. Dla miłośników spokojnych, klimatycznych historii, może to być przyjemna odskocznia.

2. Kreacja bohaterki: Sara, mimo swoich wad, jest postacią z urokiem. Jej zamiłowanie do ziół i kulinarnych eksperymentów dodaje powieści unikalnego smaku i sprawia, że bohaterka wyróżnia się na tle innych postaci literackich.

3. Lekki styl pisania: Ewa Majkusiak ma przyjemny, lekki styl pisania, który sprawia, że książkę czyta się szybko i bez większych trudności.

4. Motywy kulinarno-ziolarskie: Dla czytelników zainteresowanych ziołolecznictwem i kuchnią, opisy kulinarnych przygód Sary mogą stanowić ciekawy dodatek.

Minusy:

1. Brak akcji: Największym mankamentem książki jest brak dynamicznej akcji. Wiele opisów codziennych czynności Sary szybko zaczyna nużyć i sprawia, że fabuła wydaje się rozwlekła.

2. Mało przekonujące rozwiązanie zagadki: Zakończenie i rozwiązanie zagadki kryminalnej są przewidywalne i nieprzekonujące. Fałszywe oskarżenia i międzynarodowa afera wydają się być dodane na siłę, bez głębszej analizy.

3. Powierzchowność wątków: Wątki związane z fałszywie oskarżonymi przyjaciółmi i międzynarodową aferą są potraktowane powierzchownie, co sprawia, że nie angażują czytelnika emocjonalnie.

4. Postać Sary: Chociaż Sara ma swoje chwile uroku, jej nieporadność i roztrzepanie mogą irytować. Zamiast być fascynującą, staje się momentami wręcz męcząca.

5. Niedosyt w zakończeniu: Zakończenie pozostawia wiele do życzenia, pozostawiając czytelnika z uczuciem niedosytu i rozczarowania.

Ewa Majkusiak w swojej najnowszej powieści "Zbrodnia na progu" przenosi czytelnika do pachnącego ziołami, czekoladą i cynamonem świata, w którym na pierwszy plan wysuwa się zbrodnia. Choć zapowiedzi wskazywały na intrygującą mieszankę kryminału i sielskiego życia, książka niestet...

Rozwiń

Zwiń

Aneta Jadowska po raz kolejny udowadnia, że potrafi połączyć wciągającą fabułę z wyrazistymi postaciami i szczyptą humoru. "Tajemnica domu Uklejów" to powieść, która bawi i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Historia Niny Rawicz, która niespodziewanie dziedziczy stary dom koło Ustki, jest pełna zaskakujących zwrotów akcji, a perypetie bohaterki momentami przyprawiają o śmiech do łez.

Wszystko zaczyna się niewinnie - od odczytania testamentu po śmierci pracodawczyni Niny. Bohaterka liczy na spokojne życie w nowym domu, oddając się swojej pasji pisarskiej. Jednak rzeczywistość szybko weryfikuje te plany. Już pierwsza noc w nowym miejscu przynosi serię niefortunnych zdarzeń: awarie, włamanie, a nawet trup w salonie. Nina, która staje się główną podejrzaną o morderstwo, zmuszona jest stawić czoła nie tylko problemom technicznym domu wymagającego gruntownego remontu, ale i miejscowym stróżom prawa.

Na szczęście Nina nie jest sama. Towarzyszą jej dwie przyjaciółki: Agata, znana autorka kryminałów, oraz Zuza, specjalistka od pikantnych romansów. Te trzy nieustraszone kobiety, określane jako Gracje, tworzą dynamiczny i zabawny zespół detektywistyczny. Ich przyjaźń, nieugiętość i odrobina szaleństwa są kluczem do rozwiązania nie tylko zagadki nieboszczyka, ale i wielu innych problemów, które pojawiają się na ich drodze.

Postacie w "Tajemnicy domu Uklejów" są napisane bardzo dobrze. Nina jest postacią, z którą łatwo się utożsamić - jej zmagania i rozwój jako detektywa amatora są zarówno zabawne, jak i inspirujące. Agata i Zuza dodają historii kolorytu, a ich różnorodne charaktery sprawiają, że dialogi są żywe i pełne energii. Każda z tych kobiet wnosi coś unikalnego do fabuły, a ich relacje są wiarygodne i pełne ciepła.

Fabuła książki jest pełna niespodzianek i nieoczekiwanych zwrotów akcji, co sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury. Jadowska doskonale balansuje pomiędzy humorem a napięciem, tworząc historię, która jest jednocześnie zabawna i intrygująca. Stary dom koło Ustki z każdą stroną odkrywa swoje tajemnice, a autorka skutecznie buduje atmosferę tajemnicy i niepewności.

"Tajemnica domu Uklejów" to lekka, przyjemna lektura, która idealnie sprawdzi się na wieczór z książką. Oceniam ją na 7/10. Mimo że nie jest to arcydzieło literatury kryminalnej, to z pewnością dostarcza solidnej dawki rozrywki i pokazuje, że siła kobiecej przyjaźni może przezwyciężyć wszelkie przeciwności. Dla fanów Jadowskiej oraz tych, którzy lubią połączenie kryminału z humorem i silnymi bohaterkami, będzie to strzał w dziesiątkę.

Plusy książki:

1. Humor: Książka jest pełna zabawnych momentów, które dodają lekkości nawet w bardziej napiętych sytuacjach. Humor Jadowskiej jest inteligentny i dobrze wkomponowany w fabułę.

2. Wyraziste postacie: Główne bohaterki - Nina, Agata i Zuza - są świetnie napisane. Każda z nich ma unikalny charakter, co sprawia, że ich dialogi i interakcje są interesujące i pełne życia.

3. Dynamiczna fabuła: Historia jest pełna niespodziewanych zwrotów akcji, co utrzymuje czytelnika w ciągłym napięciu. Wydarzenia rozwijają się szybko, co sprawia, że książkę czyta się jednym tchem.

4. Siła przyjaźni: Temat kobiecej przyjaźni jest centralnym elementem książki. Relacje między bohaterkami są ciepłe i pełne wsparcia, co dodaje głębi fabule.

5. Atmosfera tajemnicy: Stary dom koło Ustki i jego tajemnice tworzą interesującą i niepokojącą scenerię, która doskonale wpisuje się w kryminalny klimat książki.

Minusy książki:

1. Przewidywalność: Mimo wielu zwrotów akcji, niektóre elementy fabuły mogą wydawać się przewidywalne dla doświadczonych czytelników kryminałów.

2. Początkowe zamieszanie: Wprowadzenie do fabuły może być nieco chaotyczne ze względu na nagromadzenie wydarzeń w krótkim czasie. Niektórym czytelnikom może to utrudniać odnalezienie się w historii.

3. Stereotypowe postacie poboczne: Chociaż główne bohaterki są świetnie napisane, niektóre postacie drugoplanowe mogą wydawać się nieco jednowymiarowe i stereotypowe.

4. Wątki poboczne: Niektóre wątki poboczne mogłyby zostać rozwinięte bardziej szczegółowo, co dodałoby głębi i bogactwa fabule.

5. Klimatyczne opisy: Chociaż atmosfera tajemnicy jest dobrze zbudowana, momentami brakuje bardziej rozbudowanych opisów, które mogłyby jeszcze bardziej wciągnąć czytelnika w świat przedstawiony.

Aneta Jadowska po raz kolejny udowadnia, że potrafi połączyć wciągającą fabułę z wyrazistymi postaciami i szczyptą humoru. "Tajemnica domu Uklejów" to powieść, która bawi i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Historia Niny Rawicz, która niespodziewanie dziedziczy ...

Rozwiń

Zwiń

**Recenzja książki "Bound by Flames" Jeaniene Frost**

**Ocena: 3/10**

"Bound by Flames" Jeaniene Frost to kolejna odsłona przygód Leili i Vlada, która niestety nie spełnia oczekiwań fanów serii. Pomimo obiecującego opisu, fabuła książki okazuje się być wtórna i pozbawiona świeżości, co czyni lekturę nużącą i przewidywalną.

Historia rozpoczyna się od problemów Leili z adaptacją do życia jako wampir oraz żony jednego z najpotężniejszych wampirów, Vlada. Jednakże, już na wstępie zauważamy brak głębszego rozwoju postaci. Leila, mimo lat spędzonych na cyrkowych występach, nadal popełnia te same błędy i wykazuje się brakiem zdrowego rozsądku, co w konsekwencji prowadzi do irytujących sytuacji. Zamiast widocznego postępu, bohaterowie kręcą się w kółko, a ich decyzje są często nieracjonalne i frustrujące.

Vlad, będący centralną postacią serii, również nie zaskakuje niczym nowym. Jego nadopiekuńczość wobec Leili zamiast dodawać dramatyzmu, sprawia, że ich relacja staje się nużąca i przewidywalna. Pomimo groźnego przeciwnika, który rzekomo stanowi poważne zagrożenie dla obojga, akcja książki nie potrafi wzbudzić prawdziwego napięcia. Konflikt z wrogiem wydaje się być jedynie tłem dla powtarzających się kłótni i nieporozumień między głównymi bohaterami.

Książka stara się balansować na granicy między pasją a niebezpieczeństwem, jednak ani jedno, ani drugie nie jest przedstawione w sposób angażujący. Miłość Vlada do Leili, która miała być głównym motorem napędowym fabuły, staje się kliszą powtarzaną z poprzednich części, a brak emocjonalnej głębi sprawia, że trudno zaangażować się w ich losy.

Podsumowując, "Bound by Flames" to niestety rozczarowująca część serii. Wtórna fabuła, brak rozwoju postaci oraz irracjonalne decyzje bohaterów sprawiają, że książka nie zasługuje na wyższą ocenę niż 3/10. Dla wiernych fanów Jeaniene Frost może to być jeszcze jedna okazja do spotkania z ulubionymi bohaterami, jednak dla poszukiwaczy wciągającej i oryginalnej lektury – "Bound by Flames" nie spełni oczekiwań.

**Plusy i minusy książki "Bound by Flames" Jeaniene Frost**

**Plusy:**

1. **Styl pisania Jeaniene Frost:** Autorka ma lekki, przystępny styl pisania, który sprawia, że książka jest łatwa do czytania.
2. **Świat przedstawiony:** Świat wampirów stworzony przez Frost jest interesujący i dobrze rozwinięty, co może przyciągać fanów gatunku paranormal romance.
3. **Akcja i przygoda:** Mimo powtarzalności, książka zawiera dynamiczne sceny akcji, które mogą dostarczyć chwilowej rozrywki.

**Minusy:**

1. **Wtórna fabuła:** Historia w dużej mierze powtarza schematy z poprzednich części, co sprawia, że brakuje jej świeżości i zaskoczenia.
2. **Brak rozwoju postaci:** Zarówno Leila, jak i Vlad nie wykazują znaczącego rozwoju charakteru. Bohaterowie popełniają te same błędy i podejmują nieracjonalne decyzje, co może irytować czytelników.
3. **Przewidywalność:** Wiele zwrotów akcji i decyzji bohaterów jest łatwa do przewidzenia, co odbiera historii napięcie i dramatyzm.
4. **Relacja między bohaterami:** Nadopiekuńczość Vlada i nieporozumienia między nim a Leilą zamiast dodawać głębi ich relacji, stają się nużące i powtarzalne.
5. **Brak emocjonalnej głębi:** Mimo dramatycznych okoliczności, książka nie potrafi wzbudzić silniejszych emocji u czytelnika.

**Recenzja książki "Bound by Flames" Jeaniene Frost**

**Ocena: 3/10**

"Bound by Flames" Jeaniene Frost to kolejna odsłona przygód Leili i Vlada, która niestety nie spełnia oczekiwań fanów serii. Pomimo obiecującego opisu, fabuła książki okazuje się być wtórna i pozbaw...

Rozwiń

Zwiń

S.J. Bennett w swojej najnowszej powieści "Tajemnica morderstwa w Windsorze. Jej Królewska Mość prowadzi śledztwo" zabiera nas do pełnego splendoru i tajemnic świata brytyjskiego dworu, gdzie królowa Elżbieta II nie jest tylko monarchinią, ale także utalentowaną detektyw. Już sama koncepcja wprowadzenia postaci królowej w roli amatorskiego śledczego budzi ciekawość i zapewnia dawkę humoru, którą autor zręcznie wykorzystuje.

Książka rozpoczyna się intrygującym wydarzeniem – martwy pianista zostaje znaleziony w pokoju gościnnym po uroczystej kolacji w Windsorze, zaledwie kilka dni przed 90. urodzinami królowej. Scotland Yard i lokalna policja zdają się być bezradni, a podejrzenia padają na służbę i personel dworski. W tym momencie na scenę wkracza sama królowa, która z pomocą swojej lojalnej asystentki Rozie, dyskretnie prowadzi śledztwo, sugerując odpowiednie kierunki działań i naprowadzając śledczych na właściwy trop.

Powieść jest lekka i przyjemna, idealna na relaksujące popołudnie. Bennett zgrabnie łączy elementy klasycznego kryminału z humorem, co sprawia, że książka wciąga od pierwszych stron. Opisy dworskiego życia i subtelne wtrącenia dotyczące codziennych obowiązków królowej dodają autentyczności i uroku całej historii. Czytelnik ma wrażenie, że obserwuje monarchinię z bliska, co jest rzadkością w literaturze tego typu.

Jednakże, mimo wielu zalet, powieść ma też swoje wady. Fabularnie, niektóre wątki wydają się być rozwleczone, a rozwiązanie zagadki może nie zadowolić wszystkich miłośników gatunku, pozostawiając pewien niedosyt. Niektóre postacie poboczne mogłyby być lepiej rozwinięte, a ich motywacje bardziej złożone. Zakończenie, choć satysfakcjonujące, nie zaskakuje i pozostawia wrażenie, że autor mógł pokusić się o większą intrygę.

### Podsumowanie

**Plusy:**
- Lekka i przyjemna lektura
- Dowcipny styl pisania
- Wciągająca fabuła
- Niezwykła postać głównej bohaterki – królowej Elżbiety II jako detektywa

**Minusy:**
- Rozwleczone wątki
- Niedostatecznie rozwinięte postacie poboczne
- Przewidywalne zakończenie

S.J. Bennett w swojej najnowszej powieści "Tajemnica morderstwa w Windsorze. Jej Królewska Mość prowadzi śledztwo" zabiera nas do pełnego splendoru i tajemnic świata brytyjskiego dworu, gdzie królowa Elżbieta II nie jest tylko monarchinią, ale także utalentowaną detektyw. Już sam...

Rozwiń

Zwiń

Witajcie w Wieczności to powieść, która stawia przed czytelnikiem wiele pytań, lecz niestety nie zawsze udziela na nie satysfakcjonujących odpowiedzi. Fabuła tej książki to niczym nieskrępowany potok myśli, który niejednokrotnie sprawia wrażenie rozproszonego i powolnego. Camilla Grebe kreuje nie tyle typowy kryminał, ile bardziej studium rozpadu rodziny i osobistych tragedii, gdzie wątek kryminalny jawi się jedynie jako tło, nie jako główny punkt narracji.

Główna bohaterka, Lykke Andersen, w pewnym momencie miała wszystko, jednak teraz staje się oskarżoną o morderstwo. Mimo że ta intrygująca intryga mogłaby zapewnić czytelnikowi naprawdę wciągające doświadczenie, niestety powolna narracja i rozwlekła fabuła sprawiają, że momentami trudno jest utrzymać uwagę czytelnika.

Mimo że autorka zbudowała fascynujący świat pełen tajemnic, kłamstw i osobistych tragedii, brakuje mu dynamiki i tempa, które są kluczowe dla gatunku kryminału. Zamiast tego, otrzymujemy zawiłe studium psychologiczne postaci, co może zainteresować niektórych czytelników, ale niekoniecznie miłośników klasycznego detektywa.

Na plus warto jednak zauważyć umiejętnie stworzony klimat oraz głębię, z jaką autorka bada psychologiczne aspekty postaci. Ponadto, zagadka zamkniętego pokoju, choć trochę przewidywalna, nadal stanowi pewien czar narracji.

Podsumowując, "Witajcie w Wieczności" Camilla Grebe to książka, która może znaleźć swoich zwolenników wśród tych, którzy poszukują bardziej złożonych narracji i psychologicznych studiów postaci. Jednak dla miłośników klasycznych kryminałów może okazać się zbyt powolna i rozproszona.

Plusy:
- Bogato rozwinięte postacie
- Fascynujący świat pełen tajemnic
- Głęboka eksploracja psychologiczna

Minusy:
- Powolna narracja i rozwlekła fabuła
- Brak dynamiki i tempa typowych dla gatunku kryminału
- Wątek kryminalny jedynie tłem dla studium rozpadu rodziny i osobistych tragedii

Witajcie w Wieczności to powieść, która stawia przed czytelnikiem wiele pytań, lecz niestety nie zawsze udziela na nie satysfakcjonujących odpowiedzi. Fabuła tej książki to niczym nieskrępowany potok myśli, który niejednokrotnie sprawia wrażenie rozproszonego i powolnego. Camilla Grebe kre...

Rozwiń

Zwiń